عبـدالملك، دستپاك جنایتكاران «ائتلاف شمال»
![]()
عبدالملك گلها بروی خوانندگان، «وزیرخارجه»ی ربانی خاین با آخرین اربابش علیاكبر ولایتی در تهران
بخاطر كشتار دستجمعی حدود دوهزار طالب در شمال، واویلای كمسابقهای راه افتاد، گویی از هشت ثور به اینسو انسانهایی نورمال در افغانستان به توپ و تفنگ رسیده اند، اولین واقعهای غیر عادی و غیرانسانی است كه توسط آنان رخ میدهد!
ولی حقیقت اینست كه در ظرف ۵ سال كه بدسیرتان پر عقده و خاین جهادی وطالبی بركشورماحاكم شده اند، فراوان ازینگونه قتلعامها انجام گرفتهاست. مگر تا چند روز قبل از كشتار دوهزار نفر، رسانههای جهاناز سر به نیست كردن چند صد نفر در صفحات شمال توسط طالبان خبر ندادند؟
مگر كشتارهای طالبان در گرشك و هرات و پروان فراموش كسی میشود؟ مگر جنایات شورای نظار علیه مردم هزاره و شیعه در كابل ایلغار چنگیزیان را زنده نكرد؟ مگر جنایات رهزنان و تجاوزكاران سیافی و خلیلی علیه مردم بیگناه هزاره و پشتون در كابل روی هلاكوخان را سفید نكرد؟
ما پیوسته گفته ایم كه بنیادگرایان وطنی از هر جنس آن سنی یا شیعه و پشتون یا غیر پشتون، پلیدتر، بیناموستر، خونآشامتر، میهنفروشتر و محیلتر و جانور صفتتر از برادران ایرانی، الجزایری، سودانی، پاكستانی، مصری و... شان اند.
سردارههای تبهكار جهادی و طالبی در خیانتكاری و جنایتپیشگی یكی از دیگر پیشی میگیرند. از دهان ربانی، مسعود، خلیلی، اكبری و محسنی همه خون دو هزار طالب میچكد و مسئولیت را تنها به گردن عبدالملك انداختن از ریاكاریهای خاص این خاینان است. خونآشامی در ذات و خمیر بنیادگرایان مزدور و شركاء است. عبدالملك به اصطلاح «وزیرخارجه» «كابینه» خاینان یاد شده بود. زمانی كه وی دو هزار طالب را در چاهها منفجر میساخت، آیا «رئیسصاحب جمهور» و «وزیر دفاع» و دیگر اعضای «دولت» پشكبودند و در پیتوی مشغول لیسیدن یكدیگر؟
ولی چرا نام صرفاً مزدوركی جوان مثل عبدالملك بزرگ شده رفت؟ زیرا كه از «استاد» خاین گرفته تا همهی اركان «دولت» نام نهاد جنایتكارش، راضی بودند كه «وزیرخارجه» را دستپاك سازند تا بتوانند تمام نجاست و چتلیهای شان را با آن پاك كنند و چنین كردند. متعاقباً «برادر قیادی» عبدالملك را با اهل و عیال و غنایم و نوكران و شاطرانش نزد «برادران ایرانی» فرستادند تا در امان بوده و امور «وزارت خارجه»اش را هم از همان دارالخلافه اداره كند. طبعاً برای این شرفباختگان بینظیر دنیا هیچ مسئلهای نبود كه وقتی دوستم جنایتكار «فاتحانه» برگشت، بلافاصله با او به حجله بروند.
خلاصه كشتار صدها طالب نه كوچكترین همدردی مردم ما را با طالبان بر میانگیزد ونه برتیرهگی بالاتر از سیاهِ ماهیت خاینان جهادی افزوده میتواند. آنگونه اعمال از نتایج بسیار طبیعی دست یافتن باندهایی مزدور، اوباش و بیمار به اسلحه و پول و قدرت است. و تا وقتی كه لكههای ننگ جهادی و طالبی از سرزمین ما زدوده نشده، مردم دنیا همیشه تكاندهندهترین اخبار حاكی از توحش فاشیستهای مذهبی را از افغانستان خواهند شنید.