بخش‌هایی از مصاحبه رهبر «جبهه آزادیبخش جمو و كشمیر» با «ویكندپست»
امان‌اله خان رهبر جبهه آزادیبخش جمو و كشمیر (JKLF) از سخت‌ترین مرحله‌ی مبارزه آزادیبخش كشمیر می‌گذرد. (ج.آ.ج.ك) در مه ۱۹۷۷ در لندن تاسیس گردید و مبارزه در كشمیر اشغال شده را در ۱۹۸۸ آغاز نمود. جبهه آزادیبخش جمو و كشمیر، مهمترین حزب در مرحله فعلی مبارزه آزادیبخش، به دو بخش تقسیم گردیده است. بخشی به رهبری شبیراحمدصدیقی نماینده امان‌اله و بخش دیگر به رهبری یاسین‌ملك كه در سپتامبر سال ۱۹۹۵ از طرف امان‌اله بركنار گردید. جدایی و قیام یاسین‌ملك علیه رهبری (ج.آ.ج.ك) ضربه‌ای سنگین به مبارزه كشمیر وارد نمود. با وجود آنكه تنها ۱۳ درصد جمعیت كشمیر اشغال شده بر یاسین‌ملك اعتماد دارند، وزارتخانه پاكستان از انشعاب بزودی استقبال نمود. یاسین‌ملك در اگست ۱۹۹۵ به «كنفرانس حریت» (APHC) پیوست. امان‌اله معتقد است كه چون «كنفرانس حریت» از الحاق به پاكستان طرفداری میكند نقش دولت اسلام‌آباد در تصمیم یاسین‌ملك جهت پیوستن به «كنفرانس حریت» و شورش علیه رهبری (ج.آ.ج.ك) اساسی و تعیین‌كننده است. امان‌اله به راه سوم (استقلال كامل كشمیر) معتقد است و به همین دلیل دولت پاكستان هرگز او را در صدر مسئله كشمیر قرار نداده است. گرچه دولتهای پاكستان و هند هر دو او را جاسوس خطاب می‌كنند اما امان‌اله در مصاحبه‌ای با «ویكندپست»، مورخ ۲۴ نوامبر ۱۹۹۵ در مورد مشكلاتش در ارتباط به مبارزه آزادیبخش كشمیر گفت: «آری باید پاكستان بخاطر شكاف در (ج.آ.ج.ك) مقصر دانسته شود. از آنجاییكه (ج.آ.ج.ك) از راه سوم حمایت میكند و از پشتیبانی قابل توجه مردم در كشمیر اشغال شده برخوردار است، پاكستان بخاطر كاهش محبوبیت (ج.آ.ج.ك) در میان مردم متوسل به ایجاد انشعاب در آن گردید. حزب المجاهدین، گروه افراطی جماعت اسلامی كه عضو «كنفرانس حریت» نیز می‌باشد اولین حزبی بود كه یاسین‌ملك را به صفت رهبر (ج.آ.ج.ك) به رسمیت شناخت و به ترغیب دولت پاكستان او را به وحدت با «كنفرانس حریت» كه از الحاق به پاكستان حمایت میكند كشاند. یاسین‌ملك یكی از رهبران مهم (ج.آ.ج.ك) بود اما بعد از آزادی از زندان هند در ۱۹۹۴، با دولت هند به توافق رسیده بود كه علیه آن دولت اسلحه بر ندارد. این مسئله باعث اخراج فوری وی از (ج.آ.ج.ك) گردید. دولت پاكستان از مسئله‌ی فوق به نفع خود سود برد. پاكستان همانند هند خواهان الحاق كشمیر به پاكستان می‌باشد. اما از آنجاییكه ما اعضای (ج.آ.ج.ك) از راه سوم حمایت می‌كنیم این مسئله با خواست پاكستان منطبق نیست. همه احزاب متشكل در «كنفرانس حریت» متمایل به پاكستان اند بناً ما همچون خاری در چشم پاكستان هستیم كه با ایجاد انشقاق و جدایی، آن را از بین ببرد.
حزب المجاهدین در تقلا است تا جنبش آزادیبخش را ضربه زند. و به كمك دولت هند علیه مبارزان آزادیخواه می‌جنگند. حتی دولت اسلام‌آباد نیز از فعالیت‌های حزب المجاهدین به تنگ آمده است.
پاكستان حق تعیین سرنوشت ما را محدود به الحاق میكند. هند با زور خواهان خاك ما است و پاكستان محض با باز گذاشتن نظریه الحاق، می‌خواهد مسئله را تكنیكی حل كند.
گروههای شورشگر مسئول وخیم شدن اوضاع فعی كشمیر اند. افراطیون تنها به زبان تفنگ آشنا اند. از یكجانب مردم محل را سركوب می‌كنند و از جانب دیگر فعالیت‌های شان دولت هند را به سختگیریهای بیشتر نسبت به كشمیریها وا می‌دارد. گروههای افراطی جنگ داخلی را كه بزرگترین تهدید نسبت به مبارزه آزادیبخش است دامن می‌زنند. هند نتوانست ما را شكست دهد. اما شاید خود ما خود را شكست دهیم.
گروههای افراطی از آن سوی مرز تجهیز می‌شوند. ما از كشورهای اسلامی حتی از سازمان كنفرانس اسلامی هیچگونه كمكی دریافت نمی‌كنیم. كشمیریهایی كه در عربستان، انگلستان، امریكا و سایر كشورها زندگی می‌كنند مقدار ناچیز درآمد شان را بخاطر تامین هزینه‌ی جبهه آزادیبخش جمو و كشمیر می‌فرستند.
اینكه چرا من بخاطر پارلمان كشمیر آزاد مبارزه انتخابی نكردم باید بگویم كه من نه سر خم می‌كنم و نه خریده می‌شوم. من نه بخاطر تخت بلكه بخاطر آزادی كشمیر مبارزه می‌كنم. شاید باید قبل از فعالیت‌های انتخاباتی تعهدنامه‌ای مبنی بر تایید الحاق كشمیر به پاكستان بسپارید. بعلاوه من خواهان استقلال كامل كشمیر هستم و هضم این مسئله برای پاكستان بخصوص آی‌اس‌آی مشكل است كه به رسانه‌ها هدایت می‌دهد تا از تبلیغ برای من خودداری ورزند.
اینكه چرا احزاب دینی پاكستان با وصف شكست شرم‌آور شان در انتخابات، تاثیر زیادی بر دولتها دارند و دولتها در برابر آنها زانو می‌زنند، شاید اینطور توضیح شده بتواند كه دولتهای مختلف از داشتن حاكمیت كامل بر امور كشور برخوردار نمی‌باشند. مخصوصاً سیاست خارجی در چند دهه گذشته، حق انحصاری اردوی پاكستان محسوب گردیده و آی‌اس‌آی در اتخاذ تصامیم مهم، اعمال نفوذ داشته است. این پدیده به نحوی دموكراسی را دم‌بریده ساخته و دولتمداران كشور را به صرفاً چهره‌های نامنهاد تنزل می‌دهد.
پاكستان با نقشه‌های سیادت‌طلبانه‌اش همیشه دچار اشتباه بوده است. پاكستان پس از اشتباه بزرگش در افغانستان، خود را بطرزی كوركورانه در كشمیر به مخاطره افكنده است.
از یك طرف پاكستان بجز حمایت دپلماتیك و اخلاقی هر گونه مداخله در كشمیر را قاطعانه رد می‌نماید و از جانب دیگر مزدوران جنگی مانند مست گل را همچون قهرمانی پذیرفته و او را در سراسر پاكستان می‌گرداند. ما با كمك خارجیان در كشمیر موافقت نمی‌كنیم چه رسد به حضور شان.»
زنان کشمیری نقش ارزنده ای در مقاومت علیه عساکر اشغالگر هندی دارند