«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) طی گردهمایی‌ای یاد مینا را در سی‌و‌هشتمین سالروز جان‌باختن‌اش گرامی داشت. این برنامه در یکی از ولایات افغانستان تحت شرایطی برگزار گردید که خونخواران طالبی هر طرف بو می‌کشند تا فریاد‌های اعتراضی و مقاومت زنان را سرکوب کنند. سالون برنامه با تصاویری از شهید مینا و سایر زنان سلحشور و شعارهای مختلف تزیین گردیده بود. در یکی از شعارها عکسی از مبارز فلسطینی خالده جرار و دیگری حاوی تصاویر دو زندانی سیاسی در ایران با این شعار بود: «ما در کنار وریشه مرادی و پخشان عزیزی می‌ایستیم! نه به اعدام زنان مبارز!»
در آغاز، گرداننده ضمن ابراز امتنان از آن عده مهمانانی که از ولایات دور جهت اشتراک در برنامه حضور یافته بودند، از حضار خواست تا به یاد شهید مینا و تمامی زنان انقلابی جان‌باخته بپاخاسته و لحظه‌ای سکوت نمایند. سپس وی افزود که شاگردان مینا، این رهبر جسور و زبده را تنها ده سال پس از تاسیس «راوا» از دست دادند اما وی در عمر کوتاهش، نخستین تشکل سیاسی زنان افغان را چنان مستحکم نمود که هیچ توفانی نتوانست آن را متزلزل سازد. زندگی مینا سرشار از درس‌هایی‌ست که باید از آن آموخت. سپس با یادآوری خاطراتی، به اراده آهنین و سخت‌کوشی‌های شهید مینا اشاره نموده از جمله بخشی از یادداشت «آخرین دیدار» نوشته یکی از همسنگران مینا را از جریان ملاقات‌اش درست یک روز قبل از شهادت‌اش، چنین بیان داشته است:
«وقتی مینا روز سوم فبروری حوالی ساعت نه شب وارد محل اقامت من شد، احوال‌پرسی گرم و پر حرارتی باهم داشتیم. درد از دست دادن همسر و آنچنان همرزم در اولین دیدار در چهره‌اش هویدا بود. او چگونگی خاموش شدن "فانوس عمر" همسرش را بازگو نمود. لحن سخن مینای عزیز با عالمی از درد، آرام و متین بود. تا آخر اشکی به چشمانش حلقه نزد اما اندوه بیکران را می‌شد در سیمایش به سادگی دید. صلابت مینا وقتی برایم بیشتر مجسم و صیقل‌یافته شد که روی وظایف آینده و مسایل دشواری که پیش رو داشت صحبت نمود.»
گرداننده ادامه داد که با وجود درد جانکاه از دست دادن مینا، اندیشه و آموزه‌های عملی زندگی‌اش پابرجا مانده است. «راوا» پرچم پرافتخار مینا را به اهتزار نگهداشته و به صدایی مبدل گشته است که هر زمانی اعتراضی علیه جانیان جهادی و طالبی بلند شود، همه دشمنان می‌جفند که «کار راوایی‌هاست». شمشیر «راوا» با الهام از ایدئولوژی و گام‌های عملی مینا همچنان بُرنده است که به درستی اکثریت خوانندگان مجله «پیام زن» در ارتباط با برخورد قاطع‌اش علیه سران خونریز جهادی گفته‌اند که «اخ دل ما را کشیدید!». افشاگری و تحلیل‌های دقیق از سرشت پلید ارتجاع بنیادگرایی و فاشیزم جهادی، فغان کفتارانی چون سیاف و عطا بالا کرد. هم اکنون طالبان شیاد زنان را اولین و خطرناک‌ترین دشمن خود پنداشته هر روز زنجیر ستم را بر دست و پای آنان محکم‌تر می‌بندند.
در ادامه، گرداننده ابراز داشت:
«...باید از زنان و مردان قهرمان فلسطین، این سرزمین رنج و تباهی اما سرفراز و استوار، بیاموزیم وقتی مادری که فرزندانش را از دست داده است، به نمایندگی از اکثریت این خلق دلاور می‌گوید: "ما فراوان تکه سفید برای کفن داریم اما تکه سفید برای بالا کردن بیرق تسلیم نداریم."
آری! فلسطین سرِ کرنش فرود نیاورده و بالاخره رژیم صهیونیست اشغالگر اسراییل و شرکایش بنا به ناچاری و ذلت، تن به آتش‌بس دادند. و حالا رژیم آدم‌کش اسراییل با حمایت ارباب امریکایی‌اش رو به شرق کرده و بر کرانه غربی حمله‌ور شده، مطمینا در آنجا نیز شرمسار خواهد گردید.
همانند مینای انقلابی، فلسطین نیز خالده جرارها و لیلا خالدها و هزاران شیرزن گمنام دارد. خالده جرار عضو "جبهه خلق برای آزادی فلسطین" که بارها با زندان و شکنجه دولت خونریز اسراییل مواجه گشته است، به یکی از نمادهای مقاومت و تسلیم‌ناپذیری مبدل شد. بر ماست تا با سرمشق قرار دادن پیکار زنان در ایران، فلسطین، کردستان، هند، امریکای لاتین و سایر ملل ستم‌ستیز به نبرد خویش علیه فاشیزم بنیادگرایی و باداران امپریالیست شان بدون تزلزل ادامه دهیم.» عضوی از «راوا» روی اوضاع جاری و سیاست‌‌ها سخنرانی نموده و نیز با پرداختن به خصال مینا تاکید ورزید که از درس‌ها و میراثی که از وی بجا مانده است، بیاموزیم:
«مینا در ۲۳ سالگی "جمعیت انقلابی زنان افغانستان" را بنیان نهاد .او دریافته بود که زنان افغانستان با وجود این که زیر بار کمرشکن ستم، فقر، جنایت، تبعیض جنسیتی و فرهنگ فیودالی و مردسالار سرکوب می‌شوند اما این فشار به آنان جسارت و شجاعت ایستادگی و مقاومت بخشیده و اگر این نیمه‌‌ی خاموش به آگاهی رسیده و متشکل گردند، با سهم فعال خود جامعه را دگرگون خواهند نمود.
مینا منحیث یک زن انقلابی و متعهد، به آگاهی عمیق سیاسی رسیده و رسالت‌اش را در قبال زنان اسیر وطن‌اش با تمام وجود حس کرده بود به همین دلیل قاطعانه و جانبازانه برای آگاهی و تشکل‌یابی زنان تلاش نمود و هیچ چیزی نمی‌توانست برایش جدی‌تر و مهمتر از این هدف ارزشمند تلقی گردد.
مینا به ما آموخت که تحت هیچ شرایطی فریاد ما خاموش نگردد و از هر روزنه و وسیله‌‌ای برای آگاهی و بسیج زنان و ضربه وارد آوردن بر دشمن استفاده کرده و خواب آنان را حرام بگردانیم. ارثیه مینا برای همرزمان‌اش بیرق استقلال، آزادی، دموکراسی و عدالت اجتماعی است که نباید لحظه‌ای بر زمین افتد....»
سخنران با تمرکز روی سیاست‌های جنایت‌پرورانه امریکا در چندین دهه گذشته و نقش میهن‌فروشان و خاینان وطنی، یادآور گردید:
«...سه سال پیش امریکا مزدوران مرتجع و خونریز طالبی‌اش را بجای رژیم فاسد کرزی و غنی، نصب کرد. گروهی که سرشت آن با انتحار، ترور، قتل و محاکمه صحرایی و افکار ضدزن و پلید گره خورده است.
در طول چند سال سازش و کرنش در برابر طالبان، زنان و مردان سرکاری و خودفروخته مانند حبیبه سرابی، جمیله افغانی، ملالی شینواری، ماری اکرمی، حمدالله محب، عبدالله عبدالله، حامد کرزی آنان را "برادر ناراض"، "تغییر یافته"، "مدرن" خواندند و حتی فوزیه کوفیِ مافیایی و جهادی تبلیغ کرد که طالبان "برای زنان برنامه‌های خوبی در نظر دارند".
امریکا و غرب همزمان بالای خاینان جهادی و جمهوریتی دست نوازش می‌کشند که در موقع ضرورت یک‌بار دیگر این غلامان شان را تحت رهبری خودفروخته‌ای چون احمد مسعود بر مردم ما تحمیل کنند. مردم افغانستان که تاریخ ننگین اینان را به خاطر دارند، فقط با اتحاد و مبارزه در داخل افغانستان می‌توانند نیرویی برای شکست طالبان و حاکمیت یک دولت دموکراتیک استوار بر سکیولاریزم باشند درغیر آن همیشه قربانی سیاست‌های استعماری امریکا و غرب خواهند بود.
باوجود ایجاد فضای خفقان توسط طالبان، در سه سال تسلط شان نقش "راوا" در آگاهی بخشیدن به زنان بسیار با ارزش بوده است. اولین فریادها علیه طالبان جانی از زنان بلند شد، زنان به جاده‌ها ریخته و باوجود خطر زندان، شکنجه و قتل و سرکوب با هر وسیله، اعتراضات وسیع و پیاپی را به راه انداختند.»
در لابلای مقالات و سخنرانی‌ها، اشعار فارسی و پشتوی سراییده شده توسط هواداران «راوا» و سرود‌های انقلابی افغانستان و جهان پخش گردید. هر چند سرود «هموطن» چندین سال قبل ترتیب و تنظیم گردیده بود اما از آن جایی که تصنیف آن با شرایط جاری و درد و رنج وطنداران ما همخوانی داشت، بار دیگر توسط جوانان «راوا» به‌طور زنده اجرا گردید.
کلیپی حاوی کمپوز و آهنگ آوازخوان کوریایی -هی‌کیونگ‌آن- که بر متن انگلیسی شعر «هرگز بر نمی‌گردم» سروده شهید مینا، تهیه و اجرا گردیده است، نیز به نمایش گذاشته شد.
به‌مناسبت سالروز جان‌باختن مینا رهبر و بنیانگذار «راوا»، پیام‌هایی از شخصیت‌ها و نیروهای پیشرو و مترقی از چند کشور رسیده بود که در آنها به ادامه فعالانه و متعهدانه همسویی با پیکار عدالت‌خواهانه مردم ما و همبستگی و حمایت از «جمعیت انقلابی زنان افغانستان»، تاکید گردیده است. فشرده‌ای از چند پیام، توسط سه تن از اعضای «راوا» تقدیم گردید.
در پایان برنامه، گرداننده با سوگند دوباره به راه و یاد جاودانه مینا و ادامه مبارزه برای آزادی، دموکراسی، عدالت اجتماعی، از تمام اشتراک‌کنندگان خواست تا به پا خاسته و گروپ جوانان را در اجرای سرود «زنان بر پا!» همراهی نمایند.