«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» بخاطر گرامیداشت روز جهانی زن و احترام به مقام والای زنان زحمتكش سراسر جهان و بدست آوردن حقوق و آزادی شان محفلی را در یكی از مكاتب «راوا» در كویته پاكستان برگزار نمود.
این محفل با شركت تعداد كثیری از اعضا و هواداران «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» ساعت ۳۰:۲ آغاز و با قرائت مقالات، سخنرانی‌ها، دكلمه اشعار و اجرای سرودهای انقلابی ساعت ۵ عصر پایان یافت.
شاگردان مکتب وطن در حال اجرای سرود در محفل هشتم مارچ
در زیر قسمتهایی از مقالات و سخنرانی‌های این محفل را برایتان تقدیم میكنیم.
«با تشدید مبارزه بر ضد دشمنان زن، هشتم مارچ را گرامی میداریم» عنوان مطلبی است كه توسط یكتن از اعضای «راوا» خوانده شد كه در قسمتی از آن چنین آمده: «موقعیت زنان در اكثر كشورهای جهان در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی و اقتصادی هنوز هم از بی‌عدالتی‌ها و تفاوتها متاثر است. در كشورهای پیشرفته صنعتی هم زنان نتوانسته‌اند كه دارای حقوق مساوی با مردان باشند. در كشورهای عقب نگهداشته شده جهان سوم به علت وجود افكار عقب مانده و مداخله كشورهای استیلاگر در امور داخلی آنها، زنان بیشتر تحت ستم اند....
در كشور ما افغانستان بعلت موجودیت بنیادگرایان، جهالت و تنگ‌نظری حلقه‌های اسارت و مظالم بر زنان نسبت به كشورهای دیگر جهان حلقه‌های اسارت و مظالم بر زنان تنگتر بوده و آنان از كمترین حقوق انسانی بهره‌ای ندارند.
ما هم هشتم مارچ را به امید همبستگی زنان سراسر جهان و بیاد رهبر شهید خویش مینا كه با خونش چهره واقعی زنان افغانستان را ترسیم كرده، تجلیل نموده و این روز را به همه زنان ستمدیده جهان تبریك میگوییم.»
خواهری مطلبی را تحت عنوان «د یوی انقلابی مور آرمان» قرائت نمود كه در آن از سرگذشت مادری یاد شده كه دو فرزندش را به جبهه جنگ میفرستد و مدتی بعد هردوی شان با ۴۲ تن از یارانش در جنگ با روسها كشته میشوند.
در مقاله «زنان افغانستان زیر ستم‌های گوناگون اند» توسط خواهر دیگر ما خوانده شد. كه در قسمتی ازین مقاله چنین آمده:
«... در میان تمام ستمهایی كه زن محروم افغان تحمل میشود، نفرت‌انگیزترین آنها همانا خرید و فروش دختران هنگام شوهر دادن آنان است. پدر دختر و طرفی كه دختر را با پرداخت پول نقد و یا مواشی میخرد، هر دو همانقدر عادی و با خونسردی به این معامله تن میدهند كه گویی بحث بر سر خرید و فروش گاو و گوسفند و یا شی بیجانی باشد نه انسان، آنهم دختر یا همسر آینده شان. گاهی دختران به مزایده گذاشته میشوند و سرانجام همان خریداری وی را صاحب و مالك میشود كه بالاترین قیمت را بپردازد.
این نوع تحقیر و پست شمردن زن كه بخوبی نمایانگر عقب ماندگی اقتصادگی، اجتماعی و فرهنگی كشور ماست، فقط با سوزاندن عروس بی جهیز در هند قابل مقایسه بوده میتواند. دردآورتر این است كه به علت عدم آگاهی ذهنی و عقب نگهداشته شدن، زنان كشور ما این همه بدبختی‌های شان را با «سكوت»، «رضایت» و «پذیرش» خاموشانه استقبال میكنند.
تا هنگامیكه سطح فهم و بینش زنان به حد ممكن ارتقا داده نشود، نمیتوانند به كلیه جوانب تعدی و ستم بر خود پی ببرند و علت اصلی بدبختی‌های شان را دریابند بنابر همین ضرورت كار پر حوصله سیاسی و روشنگرانه زنان پیشگام و آگاه بین زنان تیره بخت و تلخكام، ارزنده و موثر میباشد.
زنان میهن ما برعلاوه ستم‌های سیاسی و اجتماعی فشار و ستم مرد را همچون دیگر كشورهای عقب‌مانده نیز بر دوش میكشند. بناً در نظرداشت این واقعیت‌ها زمانیكه زنان آگاهانه موقعیت اجتماعی و بدبختیهایی را كه متحمل شده‌اند درك نمایند، آنگاه بخاطر بدست آوردن حقوق اجتماعی شان یكجا با مردان به مبارزه و پیكار علیه عقب‌ماندگی و استبداد اجتماعی بر خواهند خاست و تا پیروزی نهایی جهت كسب حقوق و آزادی‌های اجتماعی شان مبارزه خواهند كرد»
همچنان در بخشی از مطلبی تحت عنوان «جنبش مقاومت ما و نقش زنان در افغانستان» خواهری چنین گفت: «... در جنگ سیزده ساله، زنان آرام ننشستند و همدوش با مردان در مبارزه ضد روسی سهم فعال گرفتند. آنها با برپا كردن تظاهرات، اعتصابات و رساندن آب و نان به مجاهدین اثبات ساختند كه زنان میتوانند دوشادوش مردان كار و مبارزه نمایند.
در طول تاریخ مبارزات مردم ما، تعداد زیاد زنان وطن ما، مانند ملالی‌ها، رابعه‌ها، ناهیدها، وجیهه‌ها و میناها قهرمانانه جان خود را فدای آزادی وطن، مردم و بخصوص آزادی زنان كرده‌اند. ولی با تمام این مبارزات و كارنامه‌های درخشان، برخورد بنیادگرایان و نیروهای ضد دموكراسی و ضد زن بر همگان معلوم است. آنان زیر نام اسلام زنان را از همه حقوق انسانی محروم ساخته و به آنان مانند احشام نظر داشته، به مبارزات و قهرمانیهای آنان ارزشی قایل نیستند. دولت پوشالی نیز زنان را زیر نام آزادی و دموكراسی فریب داده و از نیروی آنها سواستفاده میكند.»
در جای دیگر از مقاله‌ایكه توسط یكتن از شاگردان كورس سوادآموزی قرائت گردید، آمده است كه: «... جای بس تاسف است كه در افغانستان، اگر از یكطرف زنان زیر فشار و اختناق رژیم دست نشانده قرار گرفته و هم به حیله و نیرنگ زیر نام آزادی، حقوق شان از پامال شده و به فحشا كشانیده شده‌اند، از جانب دیگر بنیادگرایان و متعصبین جاهل با تنگ‌نظری از بیداری و آگاهی این نصف نفوس جامعه ما سخت در بیم و هراس بوده و زیر نام «اسلام» و «حجاب» خواسته‌اند زنجیرهای بردگی و كنیزی را بر دست و پای زنان محكمتر گردانند و سركرده تمام این گروه‌ها گلبدنی و باند جنایتكار آن است كه مریض‌وار بر حقوق و آزادی‌های اجتماعی زنان یورش میبرد....»
«بدون شركت زنان هیچ انقلابی به پیروزی نمیرسد» عنوان مطلبی است كه توسط یكی از خواهران ما خوانده شد كه قسمتی از آن را درینجا نقل میكنیم:
«... زنان جامعه ما در طول تاریخ نقش پر عظمتی داشته و با تمام عقب‌ماندگی‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دوشادوش مردان مبارزه كرده‌اند.
بنیادگرایان جاهل و متعصب با آنكه انقلاب ملت ما را از پشت خنجر زده‌اند در مقابل زنان نیز موضع خصمانه داشته‌اند. آنان در مناطق تحت نفوذ خود زنان را از حق تحصیل محروم كرده و میگویند كه زنان ماشین تكثیر اند، حق انتخاب كردن و رای دادن را ندارند.
... هیچ انقلابی را سراغ نداریم كه تنها در اثر مبارزه و پیكار مردان به پیروزی رسیده باشد. تاریخ در كنار مردان قهرمان، شخصیت‌های تابناك زنان را در قلب خود جا داده است، مانند میناها، ملالی‌ها كه بخاطر رهایی خلقهای خویش خون خود را فدا كرده‌اند.»
در یكی از مطالب تحت عنوان «ضربات ناشی از جنگ» به مصیبت‌های جنگ ۱۳ ساله كشور ما اشاراتی صورت گرفت. در مقاله «نظر بنیادگرایان نسبت به زن»، عمق نظرات اجتماعی و پوسیده بنیادگرایان تحلیل گردید.
در مقاله «كارنامه‌های زنان قهرمان جهان» روی نقش زنان اریتریا، كردستان، فلسطین، كشمیر، الجزایر، افریقای‌جنوبی، افغانستان و سایر كشورهای جهان در جنگ آزادیبخش ملی شان به تفصیل صحبت شد.\
در مطلبی تحت عنوان «زن آگاه» روی خصوصیات یك زن انقلابی روشنی انداخته شد.
خواهری چشمدید خود را در مقاله‌ای تحت عنوان «گوشه‌ای از جنایات بنیادگرایان» چنین شرح داد: «شش سال قبل از امروز درست در همین فصل سال شاهد واقعیت تلخ و سوزنده‌ای بودم كه در اثر پرتاب راكت ستمگران اخوانی خانه‌ای ویران شد و ۱۳ نفر از اهل خانه با خاك و خون یكسان شدند. بازمانده‌ی این فامیل بدبخت مادر پیر زخمی و دختركی ۱۳ ساله‌ای بودند. مادر فقط یك جمله را تكرار میكرد: سیزده نفر در یك تابوت رفت....
دخترك هم با چشم‌های گریان اطراف ۱۳ تابوت میچرخید گاهی پدر میگفت و گاهی مادرش را میپالید ولی از سوخته‌های خاموش هیچ جوابی نشنید....»
در مطلبی تحت عنوان «د ښځو موقعیت په ټولنه كی» قرائت گردید از محرومیت‌های زنان و اینكه آنان چگونه خود را ازین ستم‌ها برهانند مفصل صحبت شد.
قابل یادآوریست كه اكثر مطالب این گردهمایی توسط زنان كورسهای سوادآموزی «راوا» خوانده شد.
محفل با اجرای سرود «آزادی، دموكراسی» پایان یافت.