كـابـل
<
در دخمه‌های سفارت‌شوروی
(گزارشگر: سلیم) چشمدیدم از سفارت سابق شوروی كه عده‌ای از زنان ربوده شده از شمالی را در آنجا محبوس كرده بودند
تعمیر سفارت در اثر جنگ‌های جهادی‌ها به نیمه خرابه تبدیل و از مدت‌ها به این طرف متروك بوده و از آب و برق در آن خبری نیست. در بلاك‌های تخریب شده آن حدود ۳۵۰ خانواده كه شامل زنان و اطفال و چند پیرمرد مریض و از حال رفته بود انداخته شده كه متعلق به قریه‌جات فرزه، كلكان، سرای‌خواجه، استالف، چاریكار، قره‌باغ، كوهستان، گلبهار و سایر قریه‌جات اطراف شاهراه عمومی كابل‌ـپروان بودند.
ربوده شدگان از سرنوشت شوهران، پسران، برادران و پدران خود خبر نداشتند. فضا را گریه و زاری زنان بی‌سرنوشت پر كرده بود. بلاك‌های فارسی‌زبانان و پشتون‌ها از هم جدا بوده قید و قیود شدید طالبی بر آنان تحمیل می‌گردید. اجازه بیرون رفتن نداشتند. از آب صحی و بدرفت خبری نبود. شب‌ها نان خشك می‌خوردند. تعدادی از اطفالی كه در سه شبانه روز اول بصورت عموم گرسنه بودند، تلف شدند. یكی از موسسه‌های خیریه برای هر فامیل یك كمپل و یك فرش‌پلاستیكی داد. بعد از مدت ۵ روز (۲۰ اسد) برای هر خانواده صرف شش قرص نان خشك و صبح‌ها كمی حلوا كه از آرد ماش و برنج تهیه شده بود توزیع می‌گردید. یك تعداد زنان به بهانه خانه دوستان خود ازین اردوگاه بیرون رفته و حتی تا شهر غزنی و مقر هم دربدر و بی‌پناه شدند.
