یواځی اقتصادی بندیزونه د تروریزم مخه نشی نیولای
هغه څه چی «راوا» د ډیرو اوږدو كلونو راهیسی د ډول ډول بنسټپالو او دهغوی د كړو وړو په اړوند ویل، اوس د ځینو هیوادونو او دولتونو لهخواپه یو نه یو ډول تائید كیږی.
كه ملگری ملتونه او یا بل هر هیواد په طالبانو باندی د اقتصادی پابندیو د لگولو نه خبری كوی، خو مخكی د دغه سیاست د پلی كولو نه باید حداقل د یو ځل لپاره هم كه وی، خپل پخوانی غلط سیاستونه وڅیړی او دی پوښتنو ته ځواب وركړی چی ولی افغانستان د اسامه بن لادن په شان تروریستانو كور جوړ شو او د بشر د حقوقو د نه هیریدونكی فاجعی عاملان د چا لهخوا تربیه او وروزل شول؟
په طالبانو باندی د ملگرو ملتونو اقتصادی بندیز او د هغی د بشردوستی دعوا به هیڅ كله زمونږ بی وسه خلكو ته یو بڅری هم ارزښت ونلری كه چیری د طالبی او جهادی ډوله بنسټپالی دلهمنځه وړلو په خاطر د كوښښونو سره یوځای نوی.
په طالبانو باندی یواځی د ملگرو ملتونو اقتصادی بندیزونه لگول نشی كولای د افغانستان د كشالی د حل كولو لپاره مرسته وكړی ځكه چی:
۱) ملگری ملتونه په لومړی درجه كی باید په هغو ملكونو دا پابندیانی ولگوی او تر فشار لاندی یی ونیسی چی د افغانستان په مسئلی كی لاس لری او زمونږ په هیوادكی د حاكمو لوټمارانو او غلو، پالونكی او روزونكی دی.
۲) د اقتصادی بندیزونو د لگولو اعلان تر اوسه یواځی د جنگی جنایتكارانو پر یوی خوا (طالبانو) شوی اوبله خوا (احمدشاهمسعود او د هغه ائتلاف) اصلا په نظر كی ندی نیول شوی. د جهادیانو او طالبانو ترمنځ توپیر لیدل په حقیقت كی هغه وسیله ده چی لاسوهونكی هیوادونه غواړی یوه خوا د فشار لاندی راولی او د بلی خوا نه په اصطلاح رهبران جوړ كړی او د طالبانو په ځای یی د افغانستان په خلكو وروتپی.
۳) دا پابندیانی د هرڅه نه لومړی زمونږ د خلكو په ضرر تامیږی او نه د طالبانو او یا جهادیانو. ځكه چی دی جاهلانو د خلكو د وینو او ژوند په بیه دومره پیسی او وسلی پیدا كړی چی كولای شی د اوږدی مودی لپاره ویجاړوونكو خپل مینځی جگړو ته دوام وركړی. له همدی كبله هم دی چی د ملگرو ملتونو د گواښ با وجود ملا عمر د اسامه د وركولو څخه ډهډه كړی.
۴) كه ملگری ملتونه، امریكا او نور داسی هیوادونه واقعا غواړی د افغانستان مسئله حل شی، باید طالبان او د هغوی په اصطلاح مخالفین بیوسلی كړی. ډیر كوچنی كار چی دوی یی باید وكړی دادی چی طالبان او جهادیان د جنگی جنایتكارانو په توگه نړیوالی محكمی ته راكاږی. نور هغه وخت راغلی چی امریكا او د بنسټپالو پالونكی هیوادونه د افغانستان د خلكو څخه بخښنه وغواړی او د هغوی په ژورو ټپونو باندی د پټی ایښودلو لپاره گام اوچت كړی.
«دافغانستان د ښځو انقلابی جمعیت» د خپلو خلكو او په تیره بیا د توربختو ښځو سره یوځای په داسی حال كی چی لهیوی خوا د طالبانو او د هغوی د جهادی وروڼو د غندلو په زړه د هرچا او هر ملك لهاړخه چه وی، هركلی كوی، لهبلی خوا هغه بشپر او كامل نه گڼی. مونږ د ملگرو ملتونو، ښاغلی كلنتن،جنرال پرویز مشرف چی ویلی یی دی نور نشی كولای پاكستان او خلك ئی په اقتصادی تباهی، فساد، فقر او بدبختی كی ووینی او نورو څخه پوښتنه كوو چی آیا مگر زمونږ خلك لكه د نړی د نورو خلكو په شان سولی، دموكراسی، امنیت او خوشحالی ته اړتیا نلری؟ آیا زمونږ خلك حق نلری ستاسی څخه د هغو جنگی جنایتكارانو د محاكمه كولو غوښتنه وكړی چی لس كاله كیږی زمونږ هیواد یی د خاورو او وینو سره یو كړی دی؟ آیا زمونږ زیاتره ښځی چی د گدایی، ځان پلورنی او ځان وژنی پرته بله هیڅ لاره نده ورته پاتی شوی، حق نلری د خپلو خاوندانانو، وروڼو او پلرونو چی د آزادی غوښتنی په جرم د هغو قاتلانو او مجرمانو په واسطه چی د پاكستان د پخوانیو دولتونو او نورو سیمهایزه اوغیرسیمهایزه هیوادونو له خوا ورسره بیساری مالی، نظامی او سیاسی مرستی شوی وی، ووژل شول، د غچ اخیستلو غوښتنه وكړی؟
نړیواله ټولنه باید په دی پوه شی چی واقعیت به د هغوی د ذهن او تصور نه لاډیر تریخ او كركجن وی. ځكه كه چیری د جهادی او طالبی ډوله بنسټپالو د پیاوړه كیدو او خوریدو مخه ونه نیول شی، ډیر ژر به د بنسټپالی د اور په لمبو كی د پاكستان او نورو هیوادونو د سوځیدلو شاهد واوسو چی یقینا ددی فاجعی مسئولیت به د هرچا نه مخكی د امریكا په اوږو دروندوالی وكړی. ملگری ملتونه او امریكا باید نه یواځی دا چی د اسامه بن لادن د اخیستلو لپاره كوښښ وكړی بلكه باید زمونږ وطنی اسامه گانو ته هم نور ددی نه لازیات وخت ورنكړی چی د بشر حقوق په بیشرمانه توگه تر پښو لاندی كړی.
«راوا» په افغانستان كی د دموكراسی غوښتونكی او د بشر د حقوقو طرفداره سازمان په توگه كه څه هم پوخ باور لری چی زمونږ خلك بالاخره طالبی او جهادی بنسټپالو ته د هغوی د ناوړه كړووړو په خاطر جزا وركوونكی دی، خو بیاهم هیلهمن دی چی د ملگرو ملتونو، امریكا، پاكستان او نورو هیوادونو كوښښونه به د ټولو بنسټپالو ډلو د بیوسلی كولو او د دموكراسی پر بنسټ ولاړ حكومت جوړولو لپاره یواځی د هغوی د سیاسی او اقتصادی گټو لپاره نوی.
مونږ په دی باور یو چی كه نن نړیوالو ټولنو د خپلو ځینو سیاسی او اقتصادی گټو په خاطر د طالبانو او جهادیانو د افشاكولو نه ډهډه كړی، خو صبا به همدوی د خلكو په محكمه كی ځواب وركوونكی او مسئول وی.
پریږدی چی زمونږ بیوسه خلك لكه د نړی د نورو خلكو په شان د دموكراسی او سولی په موجودیت كی د یوویشتمی پیړی هركلی وكړی.
«د افغانستان د ښځو انقلابی جمعیت»
د ۱۹۹۹ كال د اكتوبر ۲۰
بستن دفترهای جنایتكاران كافی نیست
دراین اواخر دولت پاكستان تصمیم گرفت تا تمام دفترها احزاب افغانی بشمول طالبان در پاكستان را مسدود نماید.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» در حالیكه از این اقدام كه مدتها قبل انتظارش میرفت استقبال مینماید خواستار اعلان نكات زیر می باشد:
«راوا» كرارا اصرار ورزیده كه تمامی احزاب بنیادگرای افغان دارههای جنایت پیشه، وابسته و خاین بوده كه هیچ جای پای قابل ملاحظهای در بین مردم ندارند. از باند گلبدین تا ربانی و از سیاف تا خلیلی، همه دشمنان قسم خورده مردم افغانستان میباشند كه چنگ و دندان شان به خون شماری از بهترین فرزندان آزادی خواه این خاك آغشته است. اگر دولت پاكستان واقعامیخواهد به نفع مردم افغانستان عمل نماید، نه تنها باید دفاتر بدنام و رسوا آنان را ببندد بلكه از همه اولتر قاتلان مذهبی را تحت تعقیب قرار داده و آنان را به محاكمه بكشاند، زیرا آنان بیشترین جنایات فجیع شان رادر پشاور، كویته و سایر مناطق پاكستان مرتكب شده اند.
اسناد مربوط قتل، شكنجه، اختطاف و جنایات دیگر كه علیه این سلاطین تروریست مواد مخدر ثبت شده اند، نزد مقامات مربوطه پاكستان مثل آیاسآی و كمشنری افغان موجود اند.
اگر چه طالبان فرصت آنرا نیافته اند تا در حد برادران ایمانی جهادی شان دست به اعمال تروریستی زنند، اما فرق اساسی میان آن دو وجود ندارد.
طالبان با سؤاستفادهی ریاكارانه از عقاید مردم، بخصوص زنان ما را زیر نام اسلام، شریعت و سایه تفنگ زندانی نموده اند.تنهابستن دفاتر كافی نیست. اولتر از همه پاكستان باید به شناسایی «امارت اسلامی» بدنام خاتمه داده به دنیا نشان دهد كه در عصر حاضر برای یك نهاد زن ستیز غیرانسانی و فاشیست جایی در قالب دولت وجود ندارد.
جمعیت انقلابی زنان افغانستان از تصمیم پاكستان مبنی بر باطل شناختن رژیم طالبان استقبال خواهد كرد. نمایندگان گروه دوستم بدنام نیز باید به مثابه متجاوزان و بی ناموسان خاین كه تاریخ جنایاتشان به دوران رژیم پوشالی طرفدار شوروی بر میگردد سزاوار به محاكمه كشیدن اند.
اما، دولت پاكستان باید بین گروههای قاتل ذكر شده و گروه های غیر بنیادگرا فرق قایل گردد. با این هم گامی در جهت درست خواهد بود اگر دولت پاكستان صبغتالله مجددی را بخاطر اخذ ۱۰ ملیون دالر آمریكایی از نواز شریف تحت بازجویی قرار دهد. پول مذكور از مالیه دهندگان فقیر پاكستان بود و در كنار مردم افغانستان حق دولت پاكستان نیز است تابه بررسی موضوع پرداخته، معلوم نماید كه پول كجا رفته است. گفته می شود كه صبغت الله مجددی مبلغ قابل توجه پول را بین اعضأ خانواده خویش تقسیم نموده است.
تنها آن دولت های كه باندهای بنیادگرایان افغان را بمثابه قاتلان مردم ما و دشمنان بزرگ دموكراسی و حقوق زنان محكوم كنند میتوانند مورد تحسین ملت افغان قرار گیرند. پاكستان باید دوستی خود را با مردم افغانستان و نه با قاتلان قرون وسطایی آنان به اثبات رساند.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۲۲ فبروری ۲۰۰۰
اعلامیه «راوا» به مناسبت «مذاكرات صلح» جده
بار دیگر هیاهویی پیرامون «مذاكرات صلح» بین جنایتكاران طالبی و جهادی برپاست و رسانههای معین چنین وانمود مینمایند كه گرگان باران دیده بعد از این همه فجایع و درندگی، گویا میخواهند با این بار قسمخوردن در جوار مدینه و مكه دیگر دست خونآلود شان را از سر مردم تباه شدهی ما برداشته و در نتیجه صلح و آرامش به افغانستان باز خواهد گشت.
تاریخ سیاه و ننگین این دو كمپ جنایتپیشه چه میگوید؟ این درنده خویان واقعاً مایل خواهند بود به تجاوز به جان و مال و ناموس مردم ما خاتمه بخشند؟ آیا آنان میخواهند و قادر خواهند بود با ماهیت شان كه در وابستگی به قدرتهای خارجی، ارتجاع، تروریزم، جهالت، زنستیزی، خصومت با علم و فرهنگ خلاصه میشود، وداع نمایند؟ آیا آنان دیگر از «امارت»های خون و خیانت و كشت خشخاش و قاچاق هیروئین و لاجورد و زمرد و دیگر سنگهای گرانبها دل خواهند كند؟ اگر پاسخ به همهی این سوالات مثبت است، پس واقعاً معجزهای رخ داده و باید امیدوار بود كه آغای «ناپلیون» پنجشیر به جای آن كه نوكر روس و ایران و فرانسه باشد، یك «قهرمان ملی» شده ملاعمرخان نیز شب و روز برای سر بلندی و رفاه مردم تسبیح میاندازد و دعا میخواند!!
ولی دیگر قرنهاست قصهی معجزهها پایان یافته است. چنانچه ما به كرات و مصرانه توضیح داده ایم، ماهیت بنیادگرایان آن هم از نوع افغانی شان از جنگ جدایی ناپذیر است. خلاص شدن میهنفروشان طالبی و جهادی از تفنگ و تجاوز و هیروئین و حراج وطن ما همان و مرگ مفاجات شان همان. اینان چون هیچ چیز ندارند به مردم ما بدهند، «مطرح» بودن و «اهمیت» شان را فقط در تكیه به گلوله و خیانت و «امارت» بازی و بستهبندی خود در زرورقهای پر از آیات و حدیث میدانند.
ادعای فوق ما در گذشته مكرراً به اثبات رسیده و این بار هم متأسفانه جز این نخواهد بود: «مذاكرات صلح» بین كمپهای جانی طالبی و جهادی وقتكشی و تداركی است برای برافروختن جنگهای وحشیانهتر. باز هم چنان كه به كرات اعلام داشتهایم آشتی بین جنایتكاران مختلف بنیادگرا ـ اگر به فرض محال به میان آید ـ تشدید و خونبار شدن و فاجعهبار شدن تیغ ستم و غارت و فرومایگی اینان علیه مردم ما و باز هم عقبماندن كشور گورستان شدهی ما از كاروان تمدن و علم و رفاه بشری خواهد بود. آنانی كه هر چند گاهی به آشتی بین بنیادگرایان افغانستان میاندیشند و گام مینهند و هرگز اعتنایی به زدوده شدن این غدههای چركین از پیكر وطن ما ندارند، به هیچوجه دوست مردم افغانستان حساب شده نمیتوانند. ایجاد صلح و رفاه و پیشرفت در افغانستان تنها و تنها منوط به پایان یافتن سلطه بنیادگرایان در كشور ما خواهد بود و بس.
ما مخصوصاً از دولت جدید پاكستان میخواهیم در مناسباتش با طالبان تجدید نظر كند. دولت جدید پاكستان در اولین روزها به حق و به درستی اعلام داشت كه در افغانستان دولت نماینده وجود ندارد. اما حالا متأسفانه میبینیم كه رهبران پاكستان از نمایندگان همین دولت غیر قانونی و غاصب و پوشالی مثل دولت ربانی، استقبال به عمل آورده و حتی با آنان درباره تعیین خط مرزی دو كشور در منطقه كاریز قمرالدین توافقنامه امضا میكند. آیا توافقنامه با دولتی آنچنان، میتواند معتبر و پایدار باشد؟ آیا هنوز هم دولت یا رژیمی منفور و خونریز و مسخره در سطحی جهانی را مغایر ابتداییترین اصول دموكراسی و حقوق بشر و حقوق بینالدول نمیداند؟ آیا برای دولت پاكستان عار نیست كه رژیمی را كه حتی عكاسی و صدای پای زن را حرام میشمارد، به رسمیت بشناسد؟
پاكستان باید به مردم ما و استقرار آزادی و صلح در افغانستان بیندیشد تا احترام و دوستی ملت ما را كسب كند.
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۲۲ می ۲۰۰۰
«امید» بر «راوا» میجفد، نفرین بر اكرمعثمان و شركاء!
هفته نامه «امید» چاپ امریكا در شماره ۴۱۰ طی مقالهای با امضای كنیزكی زیرپای بنیادگرایان جنایتكار به نام محمدالیاس ایزدپناه، «راوا» را «حرام، تهوعآور، میكروب مضره سرطانی و سلمان رشدی» خوانده و بعد از رجزخوانیهایی از نوع خادی ـ جهادی، از «علمای دینی» خواسته تا علیه آن داخل اقدام شوند! و كنیزكی دیگر به نام محمدعزیزنوبهار نیز همین مطالب را نشخوار كرده است.
به راستی كه دردناك است وقتی همه را مار میخورد و ما را بقه كور!
«لیدران جهادی» در آستانه افول ستارهی بخت شان به دست برادران طالبی شان، تاختن سفیهانه و لئیمانه بر ما را راهی برای خالی كردن باد دلك ناشاد و شكسته خود یافته اند!
اما ببینیم این «بقه كور» چرا ناگهان فیگور گرفته و اكت گاو بودن میكند؟ به نظر ما دو علت میتواند دخیل باشد: ـ خاینان جهادی و مشخصاً باند ربانی ـ مسعود در جریان مسابقه خیانت و جنایت با طالبان، برای آنكه به تمام دولتها و نیروهای جنایتكار همفكر و طرفدار خود در منطقه و جهان، نشان دهند كه در ارتكاب تبهكاری و رذالت و آزادیكشی نه از طالبان پس میمانند و نه حتی از رژیم ایران، یكی هم حمله به «راوا» را «مناسب» تشخیص داده اند. ولی البته حالا كه بوی شان بشدت بالا گرفته و میبینند كه فقط طی سه چهار سال پنجال انداختن شان بر كابل و سایر شهرها نام «جهادی» و «رهبران جهادی» از ربانی، سیاف، گلبدین، مسعود و خلیلی گرفته تا دوستم و اكبری و محسنی و صبغتالله مجددی، مرادف میهنفروشی، سبعیت، بیناموسی، چپاولگری و هر بیشرافتی دیگر شده و «راوا» این تومار پرننگ را بر سر آنان بسته و افشأ نموده است، پس چه بهتر كه چون راه دیگری وجود ندارد، «راوا» را به اتهام آسان و انگلیسوار «فعالیت بر ضد اسلام» متهم سازند.
اینان با اینگونه حمله به «راوا» خواسته اند به صاحبان خود اطمینان دهند كه خالكوبیهای «دموكراسی» و «رعایت حقوق زنان» و ازین قبیل فقط برای بازار گرمی و نمایش در برابر برخی دولتها و موسسات غربی است اما در واقعیت امر همانقدر دشمن آن ارزشها و همانقدر خواهر و مادر نشناس و زنستیز اند كه طالبان و حتی هارتر. ـ در اوایل ماه اپریل سال جاری دو نماینده «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» به امریكا رفته و در آنجا برای اولین بار طی ۸ سال اخیر غیر از طالبان، بنیادگرایان جهادی را نیز طی تظاهرات و دهها سخنرانی و محفل و ملاقات، به مثابه تبهكاران سیاهكارتر از طالبان افشأ نمودند و این، عوامل خادی ـ جهادی و بخصوص هفتهنامه «امید» و «رادیو صدای افغانستان» را دستپاچه ساخته و همچون گرز بر سرشان فرود آمد. شاید داكتر اكرمعثمان، لطیفپدرام، سمندرغوریانی، داكتر مخدومرهین وغیره دلالان مطبوعاتی باند ربانی ـ مسعود و شركاء در برابر مالكان افتیده بودند كه امریكا همانند پشاور «حریم» امن باندهای جهادی است و نیرویی نیست كه ماسك آنان را بدرد. موفقیت چشمگ چند ماههی نمایندگان «راوا» باید هم این تروریستهای دینی را پریشان ساخته و به واكنشی حقیر و مسخره وامیداشت.
«امید» و شركاء باید به خاطر داشته باشند كه از ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۵ كه توسط وحوش طالبی از كابل چخ شدند، تجاوزكاران جهادی آنقدر خود را با بیناموسی و فساد و رذالت آغشتند كه حتی از طرف ولینعمتان ایرانی و عربستانی به «بدنام ساختن اسلام عزیز» متهم شدند! مردم ما آگاهند كه «راوا» آنانی را افشأ و رسوا نموده و مینماید كه دین اسلام را پوشش اعمال غیرانسانی و تبهكارانهی شان میسازند. و نیز آگاهند كه مشتی بیگانهپرست خونآشام طالبی و جهادی حق ندارند به هیچ عنوانی هیچ فرد یا جمعی را «تكفیر» كنند. این اكتهای رژیم ایران را اگر هر كس در دنیا به خود اجازه دهد آنقدر تنفرانگیز نخواهد بود كه از عمال امریكانشین باندهای جنایتكار جهادی است!
باید به یاد این شرف باختگان داد كه «صدراعظم» شان گلبدین قبل از تفاله شدن، هر چه در چنتهی تهدیدها و «تكفیر»های تروریستی داشت علیه «راوا» ابراز نمود و طالبان هم در اولین ماههای استقرار «امارت» خون و خیانت شان از زبان مولوی موذن رییس خاد شان زبان به تهدیدهای به «صد در صد اسلامی» بر ضد ما گشودند كه به موقعش با برگزاری تظاهرات و محفلها در «حریم» شان به آنان پاسخ دادیم.
جالب است كه همزمان با تهدیدهای لومپنانهی «امید»، نشریه «شریعت» طالبان نیز با به عاریه گرفتن اراجیفی گلبدینی، چند شمارهاش را به حملههایی پوسیده در سطح خود شان علیه «راوا» اختصاص میدهد! سگجنگی جاری بین طالبان و جهادیها به هیچوجه اشتراك نظر و عمل این دو كمپ میهنفروش را در مورد دموكراسی، حقوق زنان و عدالت زیر سوال نمیبرد.
این شرفباختگان بیشتر از آن كه بصورت بدمعاشهای فلمهای هندی به تهدید «راوا» بپردازند، باید به پایان دیر یا زودِ كار باندهای خود از سوی «طلبه كرام» بیندیشند و هم به اینكه در فردای آزادی افغانستان، مردم آنان را فراموش نكرده و در كنار خاینان طالبی و پرچمی و خلقی به محاكمه صحرایی خواهند كشاند. ولی تا فرا رسیدن آن روز بزرگ، امروز نیز در برابر تهدیدهای این چوچههای متعفنتر خمینی لازم میدانیم بگوییم: ما خوشحالیم كه این تهدیدهای «امید» قبل از همه چتلی ایست كه برروی داكتراكرم عثمان، سمندرغوریانی، داكتر مخدومرهین، لطیفپدرام و سایر نویسندگان خادی ـ جهادی مینشیند كه هفته نامه «امید» را سنگر دفاع از جنایتكاران جهادی ساخته و با بیشرمی كم نظیری آن را آرایش «دموكراتیك» میدهند!
نه درست است و نه ما میخواهیم یاوههای این اراذل را با تكیه روی مفاهیمی چون «حقوق بشر»، «آزادی بیان و عقیده» و این چیزها رد نماییم چرا كه اینان و برادران طالبی شان را موجودات جنایتكار تا مغز استخوان منحط، غیرسیاسی و بیپرنسیپ میدانیم كه همیشه لوح آن ارزشها را بر شرمگاه شان آویخته و صرف بر مقتضای شرایط با آن بازی میكنند. فقط مایل هستیم به اینان گوشزد كنیم كه سگی كه زیاد عوعو میكند نمیگزدـ بفرمایید ببینیم از گلبدین، زرداد، سیاف و دیگر «قیادی»های جلاد و بیناموس تان چقدر پیشی خواهید گرفت و آن «علمای دینی» كه به دنبال شما خواهند رفت كیانند. بدنیست آن «علما» از همین حالا بدانند كه «راوا» از هیچ افترایی نمیترسد و هر ملا و مولویای را كه به جای تقبیح خیانتها و جنایتهای جهادیها به فتوا صادر كردنها علیه ما جرأت به خرج دهد، چیزی بیشتر از حضرت شوربازاریهای بیمقدار نمیشناسد.
ما را با مدیر مسئول وغیره در «امید» هم كاری نیست. باید كماكان ماسك داكتر اكرمعثمانها، لطیفپدرامها و... را پاره كرده و آنان را به مثابه خادیهایی كه با فروختن شان به باندهای جهادی به توطئه علیه یكپارچگی مردم ما در مبارزهی ضد بنیادگرایی و برای آزادی سرگرم اند رسوا ساخت.
گردانندگان «امید» و «رادیو آزادی» و «رادیو صدای افغانستان» و دیگر منابع كثیف تبلیغاتی باندهای جهادی متوجه اند كه لكههای خون بر دست و روی آنان از دور پیداست و چنانچه گفته شد روز آزادی افغانستان از چنگال اهریمنان طالبی كه فرا برسد، نه تنها صاحبان جهادی بلكه خود شان را هم علیرغم هزار و یك زد و بند با دستگاههای جاسوسی و صدها ملیون دالر امكانات مادی، از همان امریكا و كانادا و اروپا ولچك و زولانهو شانه بسته، در نمایشگاه «پلیدترین جانیان تاریخ افغانستان» مدتی به معرض نمایش گذشته و بعد هم طی محاكمهای مجازات خواهند كرد.
قولهی نویسندگان خادی ـ جهادی «امید» علیه «راوا» مفهوم است. اینان مثل طالبان، لگد تاریخ را بر پوزهی شان به خوبی حس میكنند و بناءً قولهی شان هر قدر كركنندهتر، خبر از تركیدن نهایی پوقانه باندهای پرخون و خیانت جهادی میدهد.
پس قولهی «امید» خادی ـ جهادی و «شریعت» طالبی برضد «راوا» بلندتر باد!
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان»
۱۵ جولای ۲۰۰۰