پدر مروه
در کشور ما اعمال جنایت علیه زنان کماکان بیداد دارد؛ تا کنون از بیشمار موارد جنایت و شناعت فقط تعدادی اندک به رسانه‌ها درز کرده است. این قصه‌ها چنان استخوانسوز اند که قلب و وجدان هر انسان باشرف را به درد می‌آرد لیکن وجدان غنی و عبدالله و دم و دستگاه مافیایی آنان را هرگز.
یکی از این درد نامه‌های جانگداز داستان مروه و خواهر ده ساله‌اش از ولسوالی خیوه ولایت ننگرهار می‌باشد. مروه سه ماه قبل با برادر خدای‌رام معاون گل‌کریم از جهادی‌های مربوط به حضرت علی و جمعیت اسلامی ازدواج کرد. در شب عروسی شوهر مروه ادعا می‌کند که او باکره نیست و با همدستی خدای‌رام، مروه و عمه‌اش را که شب همانجا بود بشدت لت و کوب می‌کنند. بعدا دست و پای مروه را با ریسمان بسته و به خانه پدرش نادر می‌فرستند. خدای‌رام که از جنایتسالاران خیوه است و به کمک و حمایت حضرت علی و پسرش احمد علی حاکم بلامنازع محل می‌باشد، همان شب به حاجی اکرم قومندان پلیس محلی زنگ زده با سه موتر رنجر پلیس به خانه نادر حمله کرده و پس از لت و کوب پدر و مادر مروه خواهر ده ساله‌اش را که از ترس در تنور پنهان شده بود با خود برده و به نکاح برادر خدای‌رام درمی‌آورند.
پدر و مادر مروه فردا به ولسوالی عارض می‌شوند. اما کسی عریضه آنان را نمی‌گیرد. آنان بت ناامیدی، مروه را به یکی از خانه‌های امن در جلال‌آباد انتقال می دهند. اما قضیه مانند صدها دوسیه دیگر رذالت و ددمنشی قومندانان جهادی مسکوت گذاشته می‌شود. سارنوال مینالد که خود بارها از سوی خدای‌رام و گل‌کریم تهدید شده است.
بالاخره در محفلی بمناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی محو خشونت علیه زنان در ریاست امور زنان ننگرهار، مروه شجاعانه تصمیم می‌گیرد قصه‌اش را در برابر خبرنگاران بیان دارد. اما حنیف گردیوال معاون والی گلبدینی ننگرهار که در آنجا حضور داشت، عصبانی شده، با بیشرافتی تمام مروه را از محفل اخراج و به خبرنگاران هم دستور می‌دهد فلم‌های شان را از بین ببرند. این بیشرم خاین که می‌گوید: «با نشر این خبر تنبان ما کشیده می‌شود»، نمی‌داند که سال‌هاست تنبان شان کشیده شده است.
در این میان زنان ان. جی. او.یی و به اصطلاح جامعه مدنی طبق معمول موش و مگس شده و کوچکترین صدایی بر نمی‌کشند زیرا از یک طرف نمی‌خواهند با «بزرگان جهاد» درگیر شوند و از طرف دیگر هنوز مرجع چرب دالری برای پیشبرد پروژه «دفاع از مروه» پیدا نکرده اند!
«جمعیت انقلابی زنان افغانستان» (راوا) مثل همیشه اعلام می‌دارد که در دولت مافیایی ساخت جان‌کیری که جنایتسالاران نظیر عبدالله، اتمر، محقق، زاخیوال، دوستم، عطا، دلبر نظری، ضیا مسعود، سیاف، فوزیه کوفی و صد ها خیانت‌پیشه‌ی دیگر ضدزن جا گرفته باشند، تامین حقوق زن و دیگر ارزش‌های دموکراسی خود فریبی و عوام فریبی‌ای بیش نیست. زنان افغانستان نه با توسل به کمسیون‌های دروغین حقوق بشر و ادارات حقوقی و قضایی که همه در چنگ تبهکاران جهادی قرار دارند، بلکه صرفا با متحد شدن و مبارزه قاطع برضدکثافات جهادی، طالبی، داعشی و اشغالگران امریکایی است که خواهند توانست انتقام فرخنده‌ها، تبسم‌ها، رخشانه‌ها، مروه‌ها، صایمه‌ها، بشیره‌ها و هزاران زن داغدیده ی این سرزمین را بگیرند.
جمعیت انقلابی زنان افغانستان
۲۹ قوس ۱۳۹۵– ١۹ دسمبر ۲۰۱۶