دوست ارجمند مینا احدی،
از حسن نظر تان نسبت به «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» سپاسگزاریم ولی كاش نامه‌ای از شما ماهها و سال‌ها قبل از ۱۱ سپتامبر می‌داشتیم، ماهها و سال‌هایی كه زنان افغانستان در منگنه شكنجه جنایتكاران «ائتلاف شمال» و بعد طالبان روحاً و جسماً شقه شقه می‌شدند ولی فریاد شان به هیچ جایی نمی‌رسید چون مصلحت غرب و ماشین عظیم رسانه‌های آن چنان اقتضا می‌كرد. بلی، ایكاش نامه‌ای حاكی از همدردی و همدلی شما با زنان و مردم افغانستان بطور كلی، خیلی پیشتر از غوغای ۱۱ سپتامبر و بعد از آن نگاشته می‌شد زیرا شما و حزب شما را مدعی شناكردن خلاف جریان و ضد مرتجعان و حامیان بین‌المللی آنان می‌شناسیم.
برای ما شگفت‌آور نبود كه بعد از ۱۱ سپتامبر از هزاران زن و مرد امریكایی، كانادایی و اروپایی نامه دریافت می‌كردیم كه در آن‌ها اظهار می‌داشتند اول بار است كه نام افغانستان را شنیده و از وضع هولناك زنان آن با خبر شده اند و ارسال این گونه نامه‌ها هنوز ادامه دارد هر چند به میزانی كمتر. لیكن نامه سرگشاده‌ی شما اندكی دیر بنظر می‌آید دوست عزیز. شما افغانستان و فاجعه بر زنان این كشور را خوب می‌شناختید و با ما هم آشنا بودید.
