اعلامیه «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» به مناسبت روز جهانی زن

زنان افغانستان یکسال دیگر را در زیر یوغ اشغالگران، حاکمیت دولت جهادی ‌ـ‌ مافیایی و وحشت طالبی گذراندند که نتیجه آن ازدیاد فقر، بی‌خانمانی، مهاجرت، از دست دادن عزیزان، خشونت خانوادگی، تجاوز جنسی، خودسوزی، مرگ و میر بالای مادران و کودکان در هنگام ولادت، و صدها بدبختی دیگر بود.

براساس آمارهای داده شده از سوی سازمان ملل متحد در سال قبل حدود پنج‌هزار مورد خشونت علیه زنان در کشور ثبت گردیده است در حالی که رقم اصلی چیزی به مراتب بالاتر می‌باشد. در ده سال گذشته افغانستان اشغال شده توسط ناتو و امریکا دوزخی برای زنان و دختران نوجوانی بود که مورد تجاوز یا تجاوز گروهی قرار گرفتند. طبق گزارش «اتحادیه اروپا» در زندان‌های زنانه افغانستان ده‌ها زن قربانی تجاوز جنسی، بنام «مجرم» زندانی هستند؛ تجاوزگران مقامات بالای دولت یا وابستگان آنان اند که قضای فاسد افغانستان با چند ملای عصر حجر توانایی مقابله و محاکمه آنان را ندارند. «سازمان مادران جهان» در گزارشی که در ٢٠١١ منشتر کرد می‌گوید که هرروز ٥٠ مادر در هنگام ولادت در افغانستان جان خود را از دست می‌دهند؛ فاجعه خاموشی که کنج ذهن هیچ از یک از مقامات خاین دولت افغانستان، وزیر و وزارت بنام امور زنان، زینت‌المجلس‌های پارلمانی و ان‌.جی.‌او.یی و بالاخره امریکا و غرب که یکی از دستاویز‌های تجاوز شان به افغانستان مسئله حقوق زن بود، را نمی‌گیرد.

امریکا و متحدانش ده سال قبل افغانستان را زیر نام ریشه کن‌کردن تروریزم، القاعده و طالبان اشغال نمودند و براساس آمار جمعاوری شده بوسیله پروفیسر مارک هرالد، فقط در طی چند ماه اول بمباران، برابر با کشته‌شدگان یازدهم سپتامبر نیویارک از غیرنظامیان افغان انتقام گرفتند. خواست اکثریت مردم به جان آمده افغانستان واژگونی حتمی رژیم وحشت و جنایت طالبی بود اما نه به قیمت از دست دادن استقلال کشور شان. «راوا» فقط چند روز بعد از شروع حملات امریکا طی اعلامیه‌ای اظهار نمود: «مسئله اصلی در برابر مردم افغانستان ریشه‌کن کردن یکبار و برای همیشه طاعون طالبان و القاعده ـ هرچند در رویش و جان گرفتن آن هیچ سهمی نداشته‌اند‌‌ ـ و ایجاد دولتی مبتنی بر ارزش‌های دموکراسی است... بنابرین هموطنان ما باید دست به کار شوند، باید در هر سطحی مقدور به مقاومت و قیامی سرتاسری جهت روبیدن طالب و اسامه‌های شان بپاخیزند.» صدا و خواست «راوا» یکجا با مردم افغانستان این بود که حاکمت طالبی باید با خیزش و مبارزه سرتاسری خود مردم افغانستان سرنگون شود نه بوسیله لشکرکشی متجاوزان خارجی.

اعلامیه «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» در ارتباط به «جرگه مشورتی صلح»

اینک آقای کرزی با دعوت جانیان طالبی و گلبدینی و"قیادیان جهادی"، می خواهد نابخشودنی ترین خیانتش را زیر نام "جرگه مشورتی صلح" عملی سازد. او مثل هر زمامدار پوشالی ضد مردمی، اول با هرچه میهنفروش آدمکش هشت ثوری و هفت ثوری بود سازش کرده آنان را در نقاط مختلف قدرت نشاند و تا حدی پیش رفت که بویناکترین جنایت پیشگان نظیر فهیم و خلیلی را مجددا منحیث معاونانش برگزید. و حالا یکبار دیگر، می کوشد جنایتکاران طالبی و گلبدینی را "افغان بچیه" گفته و آنان را در قدرت سهیم سازد و در غیر آن امکان خوش گذرانی بیشتر را به هر کشوری که شوق داشته باشند فراهم ساخته و به زیردستان قاتل آنان نیز شغل ایجاد کرده و بدینترتیب قدرت مافیای خودش را تداوم بخشد.

سپردن مسئولیت جرگه به تروریست کثیف گلبدینی فاروق وردک، پذیرایی بسان ستارگان سینما از هیئت حزب مزدور، خون آشام و تیزاب پاش گلبدین در کابل و تمام رسانه ها را در خدمتش قراردادن، صرفنظر از این که ماهیت و مقاصد جرگه را آفتابی میسازد، توهین و تمسخری است که مانند آراستن و لعاب زدن ملا متوکل، ملا ضعیف، همایون جریر، هادی ارغندیوال، سباوون، ملا راکتی و غیره جنایتکاران طالبی و گلبدینی، هیچگاه از دل مردم ما بیرون نخواهد رفت مردمی که آزادی خود را فقط و فقط در محاکمه و اشد مجازات جنایتکاران پرچمی و خلقی، جهادی و طالبی می دیدند اما فوری احساس کردند که این دژخیمان هنوز روی سینه ی مجروح شان سنگینی دارند.

اعلامیه "جمعیت انقلابی زنان افغانستان" به مناسبت سیاهروز های هفتم و هشتم ثور

طی هشت سال اشغال، تکیه امریکا و دولت دست نشانده اش بر مافیای ۸ ثوری بیشتر از پیش شده است زیرا امریکا در کشور ما (و در واقع تمامی کشورهایی که مورد تجاوز قرار داده) به آنچه کوچکترین بهایی قایل نشده آزادی و رفاه ملت مورد تجاوز بوده و تنها چیزی که میخواسته "ثبات" یعنی سر پا نگهداشتن دولتی هر قدر هم جنایتکار، فاسد و خیانت پیشه بوده، تا ضمن اینکه بتواند به تدریج پای عساکرش را بیرون بکشد، دولتی مدافع منافع اش برقرار باشد. به همین دلیل است که امریکا نه تنها خاینان جهادی و پرچمی و خلقی بلکه اکنون که می بیند این اراذل توان کنترول اوضاع و تامین "ثبات" را ندارند، در صدد افزودن جنایتکاران گلبدینی و طالبی به خیل آنان برآمده است. این توطئه ها برای هزار و یکمین بار نشان میدهد که ابر قدرت امریکا آزاد ساختن افغانستان از چنگال وحوش طالبی و تامین حقوق زنان و ... نیامده بلکه به دنبال مقاصد اقتصادی و سیاسی - تسلط نفت و گاز آسیای مرکزی و محاصره چین و روسیه- است که برای تحقق این استراتژی میخواهد افغانستان را به مثابه یکی از پایگاه های نظامی اش در اختیار داشته باشد. "جنگ با تروریزم" و طالبان بهانه و پوششی برای توجیه اهداف مذکور میباشد.

خون شهیدان و کلمات ماندگار فرزاد و وکیلی، روی سیاه مخبران و مزدبگیران رژیم خونخوار ایران در کشور ما را سیاهتر میسازد

بالا (راست به چپ): فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی
پایین: علی حیدریان، مهدی اسلامیان

هنوز خون دهها افغان نگونبخت در ایران نخشکیده بود که خبر اعدام پنج فرزند اصیل خلق ایران توسط جمهوری اسلامی جنایتکار به گوش رسید. به تاریخ ۱۹ ثور فرزاد کمانگر،معلم سلحشور کرد، این صمد بهرنگی روزگارما همراه با چهار هم زنجیرش شیرین علم هولی، علی حیدریان، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان در کشتارگاه اوین به جرم آزادیخواهی اما با اتهامات سخیف و ساختگی اعدام شدند. از این مبارزان خواسته شده بود که برای نجات از مرگ به درگاه خامنه‌ای توبه نامه‌ای بنویسند. اما این فرزندان راستین و پرافتخار ایران، بی هیچ تردیدی مرگ را بر خواری تسلیم در برابر سرجلاد ترجیح دادند.