پدر مروه

در کشور ما اعمال جنایت علیه زنان کماکان بیداد دارد؛ تا کنون از بیشمار موارد جنایت و شناعت فقط تعدادی اندک به رسانه‌ها درز کرده است. این قصه‌ها چنان استخوانسوز اند که قلب و وجدان هر انسان باشرف را به درد می‌آرد لیکن وجدان غنی و عبدالله و دم و دستگاه مافیایی آنان را هرگز.

یکی از این درد نامه‌های جانگداز داستان مروه و خواهر ده ساله‌اش از ولسوالی خیوه ولایت ننگرهار ‌می‌باشد. مروه سه ماه قبل با برادر خدای‌رام معاون گل‌کریم از جهادی‌های مربوط به حضرت علی و جمعیت اسلامی ازدواج کرد. در شب عروسی شوهر مروه ادعا می‌کند که او باکره نیست و با همدستی خدای‌رام، مروه و عمه‌اش را که شب همانجا بود بشدت لت و کوب می‌کنند. بعدا دست و پای مروه را با ریسمان بسته و به خانه پدرش نادر می‌فرستند. خدای‌رام که از جنایتسالاران خیوه است و به کمک و حمایت حضرت علی و پسرش احمد علی حاکم بلامنازع محل می‌باشد، همان شب به حاجی اکرم قومندان پلیس محلی زنگ زده با سه موتر رنجر پلیس به خانه نادر حمله کرده و پس از لت و کوب پدر و مادر مروه خواهر ده ساله‌اش را که از ترس در تنور پنهان شده بود با خود برده و به نکاح برادر خدای‌رام درمی‌آورند.

اعلامیه «جمعیت انقلابی زنان افغانستان» به مناسبت پانزدهمین سالگرد اشغال افغانستان توسط امریکا

۱۵سال قبل امریکا و متحدانش زیر نام «جنگ علیه تروریزم» مردم بی‌دفاع و مظلوم ما را مورد بمباران قرار داد. بدون شک اشغال نظامی امریکا صفحه جدیدی از درد، رنج و سیاهروزی را به روی ملت ما گشود و افغانستان در ورطه‌ی گند بنیادگرایی، زن‌ستیزی،‌ فساد، نا‌امنی، فقر، بیکاری، تولید و قاچاق مواد مخدر، غارت داشته‌های ملی، مداخلات کشورهای منطقه و هزار و یک مصیبت دیگر غرق ماند.

در همان آوان که وحوش طالبی زیر ضربات «بی۵۲»‌های امریکایی فرار کردند و جنایت‌پیشگان جهادی نصب شده بر سرنیزه‌های سی.آی.ای. وارد کابل شدند، «راوا» پیشبینی‌ّهایی نمود که امروز بعد از یک و نیم دهه صحت آن‌ّها را مردم ما با صراحت مشاهده می‌کنند. ما طی درخواست عنوانی سازمان ملل در ۱۳نوامبر ۲۰۰۱ اظهار داشتیم: «عقب‌نشینی تروریستان طالبی از کابل می‌تواند یک تحول مثبت باشد اما ورود غارتگران و متجاوزان اتئلاف شمال به شهر خبر وحشتناک و تکاندهنده برای دو میلیون ساکنان کابل که هنوز زخمی‌های ناشی از سال‌های ۱۹۹۲ الی ۱۹۹۶ آنان التیام نیافته است، می‌باشد.» یک سال بعد از ۱۱ سپتامبر «راوا» طی اعلامیه‌ا‌ی به تاریخ ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۲ ابراز داشت: «کله‌پز برخاست، سگ جایش نشست!، امریکا به جای تروریست‌های طالبی تروریست‌های جهادی "ائتلاف شمال" را بر مسند قدرت نشاند.» این خیانت امریکا در برابر مردم افغانستان در کنار حمایت چهل ساله‌اش از بنیادگرایان افغانی نابخشودنی است.

بالاخره رژیم دست‌نشانده ع و غ با پاشیدن نمک بر زخم‌های کابلیان، در یک حرکت منزجرکننده، موافقتنامه با گلبدین این تروریست جانی را امضا کرد تا وی بار دگر با زیر پا کردن خون هزاران قربانی ددمنشی‌ها و راکت‌پرانی‌هایش، وارد میدان ‌گردیده شامل خوان رنگین جواسیس و دست‌پرورده‌های امریکا و غرب گردد.

سفاکان گلبدینی طی چند ماه چانه‌زنی در نهایت موفق شدند که لاشه بویناک رهبر شان را با بهای گران به امریکا و دولت دست‌نشانده غنی عرضه دارند. در حالی که میلیون‌ها هموطن ما با فقر و ناداری مزمن شب و روز می‌گذرانند و معاش کارمندان پایین‌رتبه دولتی، معلمان و عساکر اردو و پولیس ماه‌ها پرداخت نمی‌گردد، مقامات میهنفروش و مزدور دولت و شورای نامنهاد صلح مقدار هنگفت هزینه را برای تامین امنیت این خاین ملی اختصاص داده‌اند. با دادن امتیازات بی‌حد و حصر نظیر شهرک و محل رهایش برای هزاران گلبدینی و نصب آنان در مقامات دولتی، این آدمکشان در قتل و ترور مردم و بخصوص روشنفکران کشور ما دست بازتر خواهند یافت.

امریکا بالاخره تصمیم گرفت تا مولود پلشت‌اش گلبدین، قاتل هزاران هموطن و صد‌ها روشنفکر آزادیخواه و انقلابی کشور ما را که هنگام جنگ مقاومت ضدروسی زیر بال خود گرفته بود و سهم بزرگی از کمک‌های مالی و تسلیحاتی را به کامش می‌ریخت، به جمع خاینان ملی در دولت کابل افزوده و بدینترتیب کلکسیون سرجنایتکاران را در دولت جهادی ـ مافیایی غنی ـ عبدالله تکمیل کند.

ما مکررا گفته‌ایم که برای امریکا اشک و خون مردم افغانستان ذره‌ای اهمیت ندارد. امریکای بنیادگرا‌پرور جهت پیشبرد سیاست‌ّهای شوم و تجاوزگرانه خود در ۱۵ سال گذشته سرنوشت مردم و وطن ما را به دلالان تبهکار خود سیاف، محقق، قانونی، فهیم، خلیلی، دوستم، اسماعیل، ملاتره‌خیل، عبدالله، ربانی و وحوش طالبی سپرد. با آنکه دولت فاسد و پرجاسوس کرزی و غنی مملو از آدمکشان معروف گلبدینی‌ ـ‌ فاروق وردک، کریم خرم،‌ هادی ارغندیوال، عمر داوودزی،‌ محمد خان، جمعه خان همدرد، وحیدالله سباوون، حلیم فدایی و...ـ بوده است، لیکن حالا قصاب کابل با گرفتن امتیازات از جمله مصونیت قضایی، نصب بیشتر سگ‌های دیوانه‌اش در دولت، مشوره دادن در اکثر مسایل و حذف نام خود و تروریست‌هایش از لیست سیاه سازمان ملل، به کابل شهر سوگوار و نمناک از خون قربانیان باندش قدم خواهد گذاشت.